久違了的一首歌，懷念以前在Tioman島跟大夥一起在碼頭上唱的時光，海水，海風，好朋友，美好的時光，海灘...今天已經不再一樣，那清澈的景象至今還歷歷在目。只是朋友已經各散東西。近年來不斷發展旅遊的Tioman島已經不再漂亮，當年的小夥子也不再一樣.....Hijau，我中學時的記憶。
Bumi yang tiada rimba
Seumpama hamba
Dia dicemar manusia
Yang jahil ketawa
Bumi yang tiada udara
Bagai tiada nyawa
Pasti hilang suatu hari
Tanpa disedari
Bumi tanpa lautan
Akan kehausan
Pasti lambat laun hilang
Duniaku yang malang
Dewasa ini kita saling merayakan
Kejayaan yang akhirnya membinasakan
Apalah gunanya kematangan fikiran
Bila di jiwa kita masih lagi muda
Dan mentah
Ku lihat hijau
Bumiku yang kian pudar
Siapa yang melihat
Di kala kita tersedar
Mungkinkah terlewat
Korupsi,opresi,obsesi diri
Polusi,depressi,di bumi,kini
Oh..anok-anok
tokleh meghaso mandi laok
Besaing,maing ghama-ghama
Ale lo ni tuo umurnyo bejuto
Kito usoho
Jauhke dari malapetako
Ozon lo ni koho nipih nak nak aghi
Keno make asak
Hok biso wei,pasa maknusio
Seghemo bendo-bendo di dunio
Tokleh tehe
Sapa bilo-bilo
评论
发表评论